Seksyon 1: Pangkalahatang-ideya ng UK Parliament
Ang UK Parliament ay ang pinakamataas na lehislatibong katawan ng United Kingdom at binubuo ng tatlong bahagi: ang House of Commons, ang House of Lords, at ang Monarch. Ang Houses of Parliament ang bumubuo sa core ng British government kung saan ang House of Commons ay itinuturing na pinakamakapangyarihang institusyon sa UK at ang House of Lords na parehong gumaganap ng isang makapangyarihang papel. Dahil ang legislative seat ng UK Parliament ay matatagpuan sa Westminster, London, ang Houses of Parliament ay nagsisilbing isang lugar kung saan ang mga British MP ay maaaring magdebate at bumoto sa mga usapin sa patakaran.
Ang Parliament ng UK ay namuhunan sa mga kaugaliang batas, marami sa mga ito ay makasaysayan, at ang batas na ipinasa nito ay pumalit sa dapat na ‘karaniwang batas’, natitirang pagsasama ng mga lokal na kaugalian, at iba pang mga batas sa pangangalakal na ayon sa batas mula noong Norman Conquest. Ang mga kapangyarihan ng UK Parliament ay hindi nakatali sa anumang paraan sa mga batas ng bansa, na nagpapahintulot sa mga ito na magpasa ng mga batas sa halos anumang bagay sa British Isles at sa ibang bansa.
Ang UK Parliament ay hindi nabago sa komposisyon nito mula noong Union of Great Britain noong 1707, na binubuo lamang ng dalawang bahay. Ito ang pangkalahatang kataas-taasang lehislatura at hudisyal na awtoridad sa UK, na may kapangyarihang mas mataas kaysa sa anumang lokal na parlyamento o alalahanin. Nangangahulugan ito na ang UK Parliament ang nagdidikta sa lahat ng bansa ng Union, gayundin sa Scotland, Wales, at Northern Ireland.
Seksyon 2: Pangkalahatang-ideya ng House of Commons
Ang House of Commons, na karaniwang tinutukoy bilang ‘the Commons’, ay ang demokratikong inihalal na kamara ng Parliament at binubuo ng 650 miyembro ng Parliament (MP) na pinili ng mga tao ng UK sa isang pangkalahatang halalan. Sa pamumuno ng Speaker ng Kapulungan, karamihan ay binubuo ng mga miyembro mula sa tatlong pangunahing partidong pampulitika – Conservative, Labour, at Liberal Democrat.
Ang House of Commons ay may pananagutan sa paglikha ng mga batas at kumakatawan sa mga tao sa usapin ng pagbubuwis at pangkalahatang reporma sa batas. Ito rin ay may malaking papel pagdating sa pagsusuri sa pamahalaan ng panahon, pagtatanong sa kanilang mga desisyon at pag-uugali sa anyo ng mga debate. May kapangyarihan din ang House of Commons na ipasa, tanggihan o baguhin ang anumang mga panukalang batas at regulasyon na isinumite ng House of Lords.
Higit pa rito, ang House of Commons ay nakikita rin bilang tagapangasiwa ng pampublikong pondo. Ang mga MP ay dapat magkaroon ng pahintulot ng House of Commons na gumastos ng pera ng mga nagbabayad ng buwis, at magpasa ng taunang badyet. Tinitiyak nito na ang UK Parliament ay may pananagutan sa pananalapi sa mga mamamayan nito, at pinamamahalaan nito ang mga mapagkukunan nang responsable.
Seksyon 3: Pangkalahatang-ideya ng House of Lords
Ang House of Lords ay ang silid ng mataas na kapulungan ng Parliament at binubuo ng halos 800 mga kapantay, kabilang ang mahigit 600 ‘Lords Temporal’ (manamana at buhay na mga kapantay na hinirang ng Monarch) at higit sa 200 ‘Lords Spiritual’ (mga obispo ng Church of Inglatera). Ito ay pinamumunuan ng Lord Speaker at tinutulungan ng dalawang Deputy Speaker.
Kabilang sa mga pangunahing tungkulin ng House of Lords ang pagsisiyasat sa batas, patakaran sa debate, at kumakatawan sa mga interes ng rehiyonal, relihiyon, at pulitikal na mga grupo mula sa UK. Ang Kapulungan ng mga Panginoon ay karaniwang walang kapangyarihan na tanggihan ang batas at maaari lamang nitong ipagpaliban ang isang panukalang batas sa loob ng maximum na 12 buwan.
Gayunpaman, ang House of Lords ay isang maraming nalalaman na institusyon, na may kakayahang dalhin ang representasyon ng mga interes ng bansa sa proseso ng pambatasan. Ang papel nito ay higit sa lahat ay nakasalalay sa proseso ng pambatasan, ngunit ito ay nagsisilbi upang matiyak na ang lahat ng mga tinig, parehong sekular at espirituwal, ay maririnig sa batas.
Seksyon 4: Tungkulin ng Monarch
Ang Parliament ng UK ay kinukumpleto ng Monarch, na itinuturing na pinuno ng gobyerno at estado. Kahit na ang Monarch ay walang tunay na kapangyarihan na magpasa o tanggihan ang batas, ang Monarko ay may simbolikong presensya sa lehislatura. Ang Monarch ay may kapangyarihan sa tatlong pangunahing lugar: ang Royal Prerogative, na nagbibigay ng ilang mga kakayahan tulad ng paghirang ng mga ministro, pagbibigay ng pahintulot ng hari, at pag-isyu ng mga executive order; ang Executive Authority, na nagpapahintulot sa Monarch na magsagawa ng mga desisyon na ginawa ng mga ministro; at ang impluwensya ng Sovereign, na tumutulong upang itakda ang tono ng mga debate sa House of Commons.
Ang tungkulin ng Monarch sa Parliament ay upang matiyak na ang pamahalaan ay gumagana alinsunod sa batas at upang matiyak na ang lehislatura ay maaaring gumana nang maayos. Ang Monarch ay nakikita bilang isang mapagkukunan ng katatagan at pagkakaisa sa mga oras ng hindi pagkakasundo o politikal na kaguluhan at nakita bilang isang simbolo ng pagkakaisa sa pagitan ng UK at mga nasasakupan nitong pamahalaan.
Seksyon 5: Relasyon sa mga Devolved na Pamahalaan
Ang relasyon sa pagitan ng UK Parliament at ng mga devolved parliament sa Scotland, Wales, at Northern Ireland ay isang kumplikado. Bagama’t ang UK Parliament ay ang pinakamataas na legislative body sa lupain at ang mga bansa sa loob ng unyon ay walang kapangyarihan dito, ang mga devolved parliament ay may kapangyarihan sa kani-kanilang mga bansa. Ang mga kapangyarihang ito ay limitado at nasa mga lugar tulad ng pangangalaga sa kalusugan, ekonomiya, hustisya, at trabaho.
Higit pa rito, ang UK Parliament at ang mga devolved parliament ay makakapagtulungan sa mga lugar tulad ng patakarang panlabas, seguridad, at pagbubuwis. Ang mga devolved na parliament ay malayang magtrabaho kasama ng UK Parliament at maaaring magmungkahi at mag-amyenda ng batas sa kanilang mga lugar ng kadalubhasaan, bagama’t ang UK Parliament ang may huling say sa mga naturang usapin.
Gumagana rin ang UK Parliament upang matiyak na ang mga devolved na parliament ay may pantay at patas na representasyon sa proseso ng pambatasan ng UK. Ang mga taunang pinansiyal na settlement ay pinag-uusapan sa pagitan ng mga devolved na parliament at ng UK Parliament, pati na rin ang mga insentibo at gantimpala para sa mga tagumpay sa patakaran at pamamahala.
Seksyon 6: Tungkulin ng Hudikatura
Ang Hudikatura ay isang natatanging at hiwalay na sangay ng Parliament ng UK at binubuo ng mga independiyenteng opisyal ng hudisyal na hinirang ng Monarch. Ang mga independyenteng opisyal ng hudisyal na ito ay pumupuno sa posisyon ng mga hukom, mahistrado ng kapayapaan, mahistrado, at sheriff, na lahat sila ay may pananagutan sa pagpapatupad at interpretasyon ng batas. Sa pamamagitan nito, tinitiyak ng Hudikatura na sinusunod ng Parliament ng UK ang batas at ang batas ay makatarungan at patas.
Ang Hudikatura ay kumikilos din bilang isang pagsusuri sa kapangyarihan ng pamahalaan, tinitiyak na ang batas ay hindi maipapasa na makakasama sa publiko o na lalabag sa mga umiiral na batas o kombensiyon. Ang Hudikatura ay gumaganap din bilang isang proseso ng apela para sa mga hindi makatarungang nahatulan o hindi makatarungang nakulong.
Ang isa sa pinakamahalagang tungkulin ng Hudikatura ay ang kakayahang bigyang-kahulugan ang mga batas at regulasyon. Ang mga hudikatura ng mga korte sa UK ay sinanay at may karanasan sa interpretasyon ng mga batas at regulasyong ito, na nagsisiguro na tama ang mga ito sa bawat kaso.
Seksyon 7: Tungkulin ng mga Bill ng Pribadong Miyembro
Ang mga panukalang batas ng Pribadong Miyembro ay mga panukalang batas na ipinakilala ng isang Miyembro ng Parliament (MP) nang walang suporta ng gobyerno o isang partido. Ang mga panukalang batas na ito ay karaniwang nakikita bilang mga ‘pangalawang baitang’ na mga panukalang batas, at itinuturing na hindi gaanong mahalaga kaysa sa mga panukalang batas ng gobyerno, kadalasan dahil sa kakulangan ng oras o mapagkukunan upang maayos na talakayin ang mga ito.
Gayunpaman, ang mga Private Member’s Bill ay maaaring maging napakalaking kahalagahan, lalo na pagdating sa pagpasa ng reporma o pagbabago na maaaring tutulan ng gobyerno, tulad ng pagmumungkahi ng isang reperendum sa isang malaking isyu o pagpasa ng mga batas na hindi sinasang-ayunan ng gobyerno o isang partido.
Ang mga Bill ng Pribadong Miyembro ay tumatanggap ng parehong atensyon at debate gaya ng mga panukalang batas ng gobyerno, bagama’t mas maikli ang mga ito at tinatalakay sa mas kaunting araw. Karaniwang nakalaan ang mga ito para sa mga isyu na ayaw ituloy ng gobyerno o mga lider ng partido. Sa pamamagitan ng mga Private Member’s Bill na ito na madalas-hindi sikat ngunit mahalagang reporma ay naisulong at naipasa.
Seksyon 8: Pakikipag-ugnayan sa Constituency
Ang UK Parliament ay lubos na umaasa sa direktang pakikipag-ugnayan sa mga tao ng UK upang matiyak na ang mga batas ay nasa pinakamahusay na interes ng bansa at ng mga tao nito. Sa pamamagitan ng pakikipag-ugnayan sa nasasakupan, ang mga MP ay nakikipag-ugnayan sa kanilang mga nasasakupan at kumuha ng opinyon ng mga tao sa mga pangunahing isyu at hinihikayat ang kanilang input sa anumang batas na maaaring iharap sa UK Parliament.
Gumagana rin ang UK Parliament upang matiyak ang pantay na representasyon ng lahat ng mamamayan, anuman ang kasarian, lahi, o relihiyon. Ang iba’t ibang grupo ay nabuo upang matiyak na ang mga minorya at hindi gaanong kinakatawan na mga komunidad ay sapat na kinakatawan ng UK Parliament at binibigyan ng pagkakataong magbahagi ng kanilang opinyon sa batas.
Aktibong kumikilos din ang UK Parliament upang matiyak na ang pantay na representasyon ng mga mamamayan nito ay pinananatili sa patakaran at ang boses ng lahat ay maririnig sa proseso ng pambatasan. Ginagawa ito sa pamamagitan ng mga hakbang tulad ng sapat na pondo para sa representasyon, mga probisyon para sa mga minorya sa batas, at aktibong pakikipag-ugnayan sa mga mamamayan.
Seksyon 9: Tungkulin ng mga Partido at Pinuno
Ang mga partido at pinuno ng UK Parliament ay isang mahalagang bahagi ng proseso ng pambatasan. Ang bawat partido ay may sariling mga patakaran at paniniwala sa kung paano dapat pamahalaan ang bansa, at ang mga ito ay makikita sa kanilang mga panukalang batas at mga susog sa batas. Ang pamunuan ng partido ay mayroon ding makabuluhang papel sa proseso ng pambatasan, dahil ang mayoryang partido ang kumokontrol sa gobyerno at responsable sa pagpasa ng mga batas.
Ang pamumuno ng mga partido ay nagsisilbi ring boses para sa partido, na nagbabalangkas ng mga patakaran at nagbibigay ng direksyon sa pagboto. Tinitiyak nito na ang lahat ng mga MP ay nagsisikap tungo sa pagkamit ng isang karaniwang layunin at tumutulong upang i-coordinate ang mga pagsisikap pagdating sa proseso ng pambatasan.
Ang mga partido at pinuno ay may tungkulin ding suriin ang oposisyon, tinitiyak na ang kanilang mga panukala ay para sa ikabubuti ng mga tao at ang pamahalaan ay may pananagutan sa mga mamamayan. Higit pa rito, ang mga pinuno ay may pananagutan din sa pagbibigay ng suporta at patnubay sa kanilang mga MP, tulungan silang gumawa ng matalinong mga desisyon pagdating sa pagboto.
